Huisgeluiden

Hoe zou het 100 jaar geleden hebben geklonken in Huis Van Gijn? Nu is het er stil, maar ooit was het huis vol geluid. Van ruisend gaslicht, klingelend kristal en porselein. Het rinkelen van de sleutelbos van het hoofd van de huishouding, of de grote koperen deurbel? Van het tikken van een klok, pendule of staand horloge en van straatgeluiden als dat van houten wielen over de kasseien, stampende stoommachines, gierende stoomfluiten.

Kunstenaar Elise ’t Hart van het Instituut voor Huisgeluid brengt samen met de conservator van het museum de verloren geluiden terug naar het huis. Ze verzamelen de geluiden die nu nog in het huis te horen zijn, zoals de krakende vloeren, piepende deuren en rammelende ramen, maar ook geluiden die lang niet zijn gehoord. Zoals van de raamspuit, de ijsmachine en Simon van Gijns hondje Othello.

Huisgeluid is iets van alledag en iedereen. Het zijn geluiden die normaal gesproken misschien langs je heen gaan, maar veel invloed op je hebben. In 2013 richtte Elise ’t Hart speciaal voor deze geluiden het Instituut voor Huisgeluid op. Het instituut vormt het begin van een grote verzameling en documentatie van allerlei geluiden die je thuis tegenkomt.

Voor Huis Van Gijn zijn 100 geluiden geïnventariseerd en opgenomen. Dit gebeurde zowel in het huis zelf -zoals met het sluiten van de luiken- als in het depot. Hier werd bijvoorbeeld de ruisende zijde van Cornelia van Gijn-Vriesendorps trouwjapon vastgelegd. Deze geluiden worden toegevoegd aan de museumcollectie en er is een geluidsinstallatie ontwikkeld. In verschillende kamers zijn composities te horen van de geluiden die er ooit geklonken moeten hebben. Met de Wandelgids voor Huisgeluid heb je toegang tot alle geluiden online, welke het huis nog meer tot leven zullen brengen.